Na regen komt zonneschijn

Je bent vertrokken,
naar het verre Nederland.
Je hebt je laten lokken
door het avontuur in een vreemd land.

Verdrietig zag ik je het vliegtuig ingaan,
dat jou meenam, ver van mij vandaan.
Ik werd getroost door iedereen;
en daarna regen de dagen zich ineen,
in een lange, trieste ketting
van gemis, verdriet en ontzetting.

Ik gunde je je vrijheid,
al was het voor mij een moeilijk afscheid.
Ik wilde je beschermen
tegen jezelf en tegen andere mensen.
Maar het mocht niet baten,
dat had ik gauw genoeg in de gaten.

Mijn zoon, mijn jongen, ik heb me zorgen gemaakt,
en vaak heb ik diepe zuchten geslaakt.
Maar het leven gaat door,
zet je beste beentje voor.
Je weet dat ik van je hou
en vergeet dit nooit: ik ben trots op jou!